‘Hoe gaat het?’
‘Goed’
‘En met je nieuwe baan?’
‘Heel goed!’
We raken aan de praat over hoe tof en intens mijn inwerkperiode is geweest. Hoeveel balans en flexibiliteit ik in mijn leven blijf toevoegen. Hoe lief ik voor mezelf ben en hoeveel bevestigende feedback ik ook vanuit mijn omgeving krijg. Ik heb bijna twee maanden geen bokstherapie gehad, dus we hebben veel te bespreken. Niet alleen mijn nieuwe baan, ook veel persoonlijke dingen die spelen. Triggers, gebeurtenissen, oude patronen die proberen terug te grijpen – en dus niet slagen (ha!). Maar vooral; hoe ik hier tegenwoordig op reageer.
Heel gewoon
Marcel en ik praten enige tijd over een actueel onderwerp in mijn leven. Tijdens het gesprek merk ik eigenlijk pas hoe emotioneel ik er de afgelopen twee weken onder ben en even raak ik daar gefrustreerd van. Theatrale ‘waarom zoveel emotie’ vragen schieten door mijn hoofd. Maar Marcel helpt me herinneren dat ik mag blijven kijken naar de meters die ik heb gemaakt. Dat er niks mis is met het hebben van een pijnpunt. Hij laat me inzien dat ik dit verdriet mag accepteren, zonder de waarom te beantwoorden. Dat er altijd dingen zullen zijn waar je geen controle over hebt; dat is ook gewoon leven.
Een besef momentje; verdriet of bepaalde struggles maken niet meteen dat ik ziek word, of dat de PTSS terugkomt. Tijdens mijn ziekte heb ik namelijk regelmatig de angst gehad dat ik nooit volledig zou herstellen. Dat goede fases weer zouden worden verslagen door een terugval. Maar ik realiseer me nu dat er een hoop vertrouwen in mezelf en mijn lichaam is gegroeid. Ik ben op good vibes en al hele lange tijd niet bezig met terugvallen.
Trekken aan een dood paard
Door te praten met Marcel kan ik altijd vrij makkelijk een stapje uit mijn leven zetten. Van een afstand kijken naar wat er speelt en hoe ik daar zelf op reageer. Het is net als praten tegen een spiegel. Er zijn bepaalde dingen in mijn leven waar ik klaarblijkelijk veel energie in steek, of heb gestoken, waar ik geen energie van terug krijg. ‘Je kunt niet oneindig aan een dood paard trekken. Laat lekker los. Denk aan je eigen energie.’ En aangezien ik zo heerlijk visueel ben ingesteld, werken dit soort spreekwoordelijke tips als een raket voor mij.
Lekker ontspannen
De afgelopen maanden heb ik meerdere malen gehoord dat ik er kalm uit zie. Maar er is één opmerking bij die de kroon spant: ‘Als ik jou zie lopen dan zie ik aan jouw houding dat je lekker in je lichaam zit, ontspannen schouders enzo, echt goed. Dat inspireert me.’ Ik werd er een klein beetje trots van: ‘Daar heb ik ook wel hard voor gewerkt,’ was mijn antwoord. Te bedenken dat dat de eerste opdracht van Marcel was; ontspanning in mijn lichaam vinden. En kijk me nu eens, anderen ermee inspireren! Het is zo mooi om te zien dat de oefeningen en woorden, die ik van Marcel heb meegekregen, nog zoveel impact in mijn dagelijks leven hebben. Ze zitten als het ware in mijn systeem.
‘Wat laat je in de ring achter vandaag?’
‘Een dood paard’ En we high-fiven onszelf de ring uit.
Eva
